Nieuwsbrief 9
Aankondiging vertrek India voor 6 maanden
Zoals velen van jullie weten is Didi Foundation nog steeds actief op allerlei gebieden. Al enige tijd zijn we plannen aan het maken voor enige uitbreiding binnen de stichting. De droom van Stephanie is om naast het steunen van haar kindertehuis ook een eigen project op te zetten in India. Het zal zeker nog een aantal jaar gaan duren, maar op 20 mei zal ze richting India vertrekken.
“Zoveel dromen en plannen. Buiten de taal leren wil ik eerst uit gaan zoeken wat een fijne plek zal zijn om iets op te gaan zetten. Ik ga daar research voor doen. Ik hoop daar veel te leren en dan uiteindelijk zelf toe te kunnen passen.”
“Mijn plan is om in deze periode als vrijwilligster mee gaan te helpen in grote NGO (Non profit Govern- ment Organisation) projecten. Ik wil zoveel mogelijk te weten te komen over de wet- en regelgeving van de deelstaat waar ik dan ben in India. In India heeft iedere deelstaat haar eigen regels en wetten. Een van mijn eerste projecten is in Jaipur. Een grote Indiase NGO (113 personen) die dagelijks zorgt voor 4000 straatkinderen. Afgelopen januari heb ik samen met mijn zus, Renate en Robert kennis gemaakt met dit project. We zijn een middag mee op pad geweest om kennis te maken met drie van hun projecten. Van sloppenwijken tot girls and boys centers. We hebben daar veel spullen verkocht die ook op onze website in de webshop te vinden zijn.”
“Mijn reis zal beginnen in het kindertehuis. Ik ben van plan om daar een maand te verblijven en hen te helpen en ondersteunen. Eén van de oudere kinderen gaat trouwen. Het is erg bijzonder om daar bij te zijn. Daarna ga ik naar Jaipur en dan staan er nog een aantal maanden open voor wat mijn volgende project gaat worden. Ik zal jullie in deze periode zoveel moge- lijk via de website op de hoogte houden. Ik heb heel veel zin in dit avontuur. Jullie gaan van me horen!”
Poonam en Neha
Poonam (13) en Neha (10) zijn in de zomer van 2009 in het kindertehuis komen wonen. Verwilderd en verwaarloosd werden ze binnen- gebracht. De nonnen hadden ze al dagen in de het vizier op het station van Jhansi. Ze vielen op omdat ze er anders uit zagen dan andere kinderen. Ze zwierven samen hand in hand rond op het treinstation. Na enige dagen besloten de nonnen om contact met ze te leggen. Haren als dreads, vies, schaarse kleding en onder de luizen. Bij beide werd snel duidelijk dat ze geestelijk niet in orde waren. De oudste Poonam was toen, voor zover ze het zelf wist, 9 jaar. Volgens Poonam kwamen ze hier met de trein enkele dagen geleden. Eenmaal op het station vertelde hun moeder dat ze even wat moest gaan halen. Ze moesten wachten maar helaas kwam hun moeder na enkele dagen nog steeds niet terug. Poonam zei vastberaden: “mama komt wel terug.” De nonnen wisten het zeker. Ze waren achtergelaten. Eenmaal in het kindertehuis kregen ze een douche, kleding en hun haar werd afgeschoren. Dolly, één van de oudere kinderen, kreeg de zorg voor deze twee. Het was hartverscheurend om te zien dat ze de eerste paar dagen telkens op de stoep gingen wachten van het kindertehuis. Ze bleven geloven dat hun moeder terug zou komen. Het was erg moeilijk om uit te leggen dat het niet zo was. Zeker voor kinderen met een geestelijke beperking. Een jaar later zijn ze naar school gegaan. Het gaat nu naar omstandigheden goed met ze. Het blijft heel moeilijk om met ze te communiceren, maar wat zijn het schatten!
Didi Foundation te gast bij het TBL en de St. Vincentius vereniging
De brugklassers van het TBL (Titus Brandsma Lyceum) organiseerden de open dag voor de schoolverlaters. Didi Foundation was te gast. Tijdens deze uitgebreide open dag stond er een taartjeskraam. Een leerkracht had samen met haar kinderen onwijs veel taarten, muffins, cupcakes en andere lekkernijen gebakken. De opbrengst van de verkoop gaat naar het goede doel. Voor de vierde keer was Didi Foundation te gast op het TBL. Enorm bedankt weer!!!
’s Avonds was Didi Foundation voor de tweede keer te gast bij de St. Vincentius vereniging in Berghem. Deze katholieke stichting staat klaar voor de minder bedeelden in onze samenleving. In 2010 kwamen we voor de aller eerste keer een presentatie geven. Erg spannend, maar mede door deze lieve groep mensen was het ijs al snel gebroken. Dit keer was het nog leuker om onze vooruitgangen toe te lichten. We zijn inmiddels alle drie in het kindertehuis geweest. Gedrieën vertelden we tijdens de presentatie enthousiast ons verhaal. We hadden voor iedereen een setje ansichtkaarten van de stichting (deze vindt u ook in de webshop) en we hadden Indiase verkoop spullen bij ons. Het was een hele leuke avond met heel veel lieve geïnteresseerde mensen. We danken u hartelijk voor uw fantastische donatie. Ook deze donatie gaan we aankomende zomer goed besteden.
